This is text element. Double click this element to edit text. You can change size, position and all other parameters including background, border and many more. You can also enable animation for them so they will appear with selected effect on the page.

„Biometan – gaz uzyskany z biogazu lub biogazu rolniczego spełniający wymagania jakościowe określone w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne” - tak prawdopodobnie będzie brzmiała pierwsza w polskim ustawodawstwie definicja biometanu.

W rozporządzeniu, wydanym na mocy powyższego artykułu, dotyczącego szczegółowych warunków funkcjonowania systemu gazowego, najważniejszymi z wymagań jakościowych paliw gazowych przesyłanych sieciami przesyłowymi i dystrybucyjnymi jest minimalne ciepło spalania wyrażone w MJ/m3 oraz maksymalna zawartość siarkowodoru.

Przyjęcie powyższej definicji kończy kilkuletnią bezproduktywną dyskusję, w czasie której usiłowano wprowadzić specjalny status dla biometanu, poprzez obniżenie większości parametrów jakościowych. Wydaje się, że poprzez taką definicję będziemy mieć jeden biometan, bez względu czy powstanie w biogazowni rolniczej, biogazowni na oczyszczalni ścieków, z biogazu wysypiskowego czy też innego biogazu np. z biogazowni utylizacyjnej. Prawdopodobnie ten wspomniany „jeden biometan” będzie korzystał z takiego samego systemu wsparcia operacyjnego - w odróżnieniu od różnego poziomu wsparcia dla energii elektrycznej wyprodukowanej w zależności od pochodzenia biogazu.

Zakładamy, że będą co najmniej dwa podstawowe sposoby zagospodarowania biometanu. Pierwszym będzie wykorzystanie na cele transportowe przez podmioty realizujące Narodowy Cel Wskaźnikowy, który na 2020 rok wynosi 8,5%, a w perspektywie 4-letniej sięgać ma 9,1%. Drugim sposobem wykorzystania będzie zastąpienie gazu ziemnego w procesach przemysłowych jak i u odbiorców indywidualnych.

Bez względu na przeznaczenie biometanu, podmioty kupujące zawsze będą zainteresowane jak największą redukcyjnością nabywanego biometanu. Dyrektywa RED II w tym zakresie jednoznacznie wskazuje na substraty II generacji, czyli wymienione w zał. IX do tej Dyrektywy. Pomijając niektóre egzotyczne dla nas surowce do produkcji biometanu, do najważniejszych i szeroko dostępnych w Polsce należy: frakcja zmieszanych odpadów komunalnych oraz bioodpady z gospodarstw domowych, biomasa z odpadów przemysłowych – w tym z przemysłu rolno-spożywczego, słoma i inne niespożywcze materiały lignocelulozowe, obornik i osad ściekowy a także biomasa z odpadów pochodzących z leśnictwa i przemysłu opartego na leśnictwie. Analizując dane Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa o zużyciu substratów do produkcji biogazu rolniczego w 2019 roku, które stanowiły łącznie prawie 4 mln. ton, możemy oszacować, że ponad 80% z nich to substraty II generacji- czyli odpadowe. Ciągle jednak pozostaje olbrzymi potencjał surowców lignocelulozowych np. słomy czy obornika. Ten ostatni jest najwyżej premiowanym w świetle Dyrektywy RED II. Biometan wyprodukowany z obornika przy stosowaniu prawidłowego procesu technologicznego uzyskuje emisję CO2 na poziomie -200g/MJ. Po przeliczeniu na megawatogodziny otrzymujemy dla obornika ujemną emisję z 1MWh biometanu w wysokości nawet kilkuset kilogramów.

W dalszym ciągu oczekujemy, że do końca września projekt nowelizacji Ustawy OZE w zakresie biometanu zostanie upubliczniony i poddany w pierwszej kolejności konsultacjom międzyresortowym. W oczekiwaniu na rozwiązania legislacyjne w świecie biometanu panuje jednak ożywienie (po Polsce jeżdżą emisariusze z Holandii zainteresowani zakupem biometanu, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu prowadzi audyt spółek rolnych Skarbu Państwa). Z pierwszych sygnałów wynika, że potencjał produkcyjny jest znacznie większy niż do tej pory uważano. Trzy projekty biometanowe, realizowane przy współpracy Polskiego Stowarzyszenia Biometanu mają się dobrze, a uruchomienie pierwszej instalacji o zdolności produkcyjnej prawie 2 mln. m3 biometanu przewidziane jest na 30 czerwca 2021 roku. Polskie Stowarzyszenie Biometanu we współpracy z Polsko-Ukraińską Izbą Gospodarczą prowadzi także rozpoznanie rynkowe na Ukrainie mające na celu uruchomienie produkcji biometanu bez systemu wsparcia, prawdopodobnie na cele eksportowe do Polski i być może krajów Europy Zachodniej.

Na zakończenie warto wspomnieć, że Narodowe Centrum Badań i Rozwoju uruchomiło konkurs na opracowanie i wdrożenie innowacyjnej technologii uniwersalnej biogazowni, której produktem finalnym ma być właśnie biometan. Głównymi założeniami konkursu jest opracowanie technologii, która osiągnie maksymalizację produkcji biometanu przy jak najniższych kosztach wykorzystując do produkcji prawdopodobnie surowce II generacji- promowane przez wyżej wspomnianą już Dyrektywę RED II. Należy zwrócić uwagę, że taki projekt badawczo-rozwojowy może być ukłonem nie tylko w stronę nadchodzących wielkimi krokami regulacji Unii Europejskiej, ale także w stronę ogromnego, niewykorzystanego potencjału biometanowego drzemiącego w polskich surowcach odpadowych.

Marek Pituła

Prezes Polskiego Stowarzyszenia Biometanu

Źródło: Artykuł ukazał się w Magazynie Biomasa nr 8, wrzesień 2020

biometan@biometan.org

+48 797 560 223

Polityka Prywatności Stowarzyszenia

Skontaktuj się z nami

mail: biometan@biometan.org

tel. +48 797 560 223

Email: biometan@biometan.org

Telefon: +48 797 560 223

Godziny pracy: Poniedziałek - Piątek 8.00 - 16.00

Biuro w Warszawie:

Jana Pawła II 70/2

00-175 Warszawa

Jesteśmy członkami:

Jesteśmy członkami: